De opvang was meer dan ok. Alles Engelse stijl, de dame is dan ook een Schotse. Na een goed ontbijt richting La Souterraine.
Een paar km samen met Katia, de vrouw uit Martinique gelopen.
Het blijkt een kankerpatiënte te zijn, we hebben wat kunnen praten,
al is dat een moeilijke materie voor haar, en ook voor mij.
Katia wilde niet stoppen om te eten, omdat ze dan niet meer verder zou kunnen, dan maar alleen eten in een mooi stukje natuur.
Er is blijkbaar zwaar weer op komst, maar gelukkig blijft het in mijn buurt droog.
Op zo’n momenten droom je toch van een beetje asfalt
Dat is een van mijn betrachtingen om hier te geraken.
Sabine en ik zijn een paar jaar geleden hier vertrokken, van la Souterraine richting Limoges.
Nu ben ik hier terug richting Santiago.
In de kerk de nodige stempel gehaald, en dan richting slaapplaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten